Birkaç kere sildim yazdım tümceleri. Biri yok olmadı,
başlangıç tümcesi böyle mi olur dedim ama aklından gelenleri gelişi güzel
yazmak sanırım en iyisi.
Göğüs
kanseriyim. Evet biliyorum kulağa hiç hoş gelmiyor, pek ağır bir söz dizimi.
Ama bunu artık yazmak zorunda hissediyorum kendimi. Annem hala bilmiyor çok masum şekilde söyledim, gurbette olanlar iyi bilir bu duyguyu, üzmek istemezsiniz.
Beni takip edenlerin, ziyaret edenlerin bilmesini istiyorum artık, bu hastalığa karşı bir nevi uyarmak, ikaz etmek.
Çok üzücü ama bu hastalığa artık sadece bayanlar değil aynı zamanda erkekler de yakalanabiliyor.
Bu adreste Kendi kendine göğüs muaynesi nasıl yapılır göstermekte.
Her şey nohut büyüklüğünde bir kitleyi sol göğsümde
hissetmemle başladı. Ağrısızdı. Acaba mı ? - yok canım değildir, derken kendimi bilgisayarın önünde araştırma içinde buldum.
Bir kere insanın içine o kurt düşsün kemirdikçe kemiriyor ; göğüs
kitleleri hakkında okudukça okuyasım geliyordu bir yandan okuduklarıma üzülüyordum. Onca kişinin çaresizce forumlara yazdıklarına göz gezdirirken içim eziliyordu.
Eşimle doktora gittik, baştan yüreğim
boğazımda atıyordu ve muayene olmaktan çok çekiniyordum. ''Bu zararsıza benziyor fibro..... bilmem ne dedi.
(fibroadenomlar
lastik kıvamlı, sınırları belirgin, yuvarlak, iyi huylu kitlelerdir.
Ağrısızdırlar. Elle muayene edildiğinde çok hareketli oldukları görülür)ama yine de ultrasonda bakalım dedi doktor.
Ultrasondan sonra mr istendi.
1saat mr'ın içinde kaldım.Panik butonu elimde kıpırdamadan atlatmanın gururunu yaşadım kendimce. Mr'da sol kol altında lenf bezinde şüpheli durum tespit edildi.
Biyopsi istendi.
Biyopside alınan parçalar patolojiye gitti ve hem göğüsteki parça da hem de lenf benzinde, her iki sonuç kötü huylu çıktı.
Uzun olan saçlarımı kestirdim.Eğer kemoterapiye başlarsam birden saç kestirmesi beni üzmesin diye :)
Öğretmenlik tarafım tuttu kuafördeki kızlara da olup bitenden bahsettim ve kendilerine dikkat edip kontrol etmelerini.
Sonuçta bende erken teşhis oldu.
Bu süreç içinde olacakları tahmin edemiyorsunuz hep bir yönlendirme oluyor.Gündeminiz değişiyor.Hastanenin neredeyse tüm ünitelerini geziyorsunuz.Hep Eşim yanımdaydı ama ilk defa tümör sözcüğünü duyunca onun üzülmesini izlemek kadar kötü bir duygu yoktu benim için. Ben 10 saniye doğru dürüst ağlayamadım bile.
İnanın Allah'tan size öyle bir kuvvet geliyor ki; metanetli oluyorsunuz.
Zor süreçlerden birisi de beklemek, tamam vücudunuzda tümör olduğu tespit edildi ama bunun yayılma oranının (metastazların) var olup olmadığı.
Pet vücut taraması ile bakıldığında kemiklere ya da vücudun diğer bölgelere yayılmadığı ortaya çıktığında çok sevindik Allah'a şükürler olsun:)Gerçekten beterin beteri de olabiliyor, yanınızda duran hastalarla konuştuğunuzda daha iyi anlıyorsunuz.
Hiç sorgulamadım ve hastalığı hemen benimsedim kabul ettim, sanırım önceden biraz bu hastalıkla alakalı okuduğum için bilinçliydim.Biraz da Almanya'da doğup büyümenin getirdiği soğukkanlı damarım da tutmuş olabilir :)
Her şeye karşı duygusal olan ben hiç ağlayamadım.Kötü haber gerçekten de tez duyuluyor, neyse ki hala Anneme durumun ciddiyetini söylemedim pssst.
İlk tümce hep aynı.Bunu size herkes söyleyecektir.İşte o tümce:''Bak biliyorsun bu hastalığın en önemlisi moral !''
Eş,aile, dost ve akraba yanımda telefonda ağlayanlar çok oldu.Onları izlerken ya da teselli ederken buluyorsunuz kendinizi, çaresizce mendil uzatıyordum sonra gülüşmeye başlıyorduk.
'Hasta olan sensin, ağlayan kişi ben neden ağlıyorsam' diye..yanımda toparlamaya çalışanlar oluyordu.
Şaka yapıyorsun diyenler, yok canım bu doğru değil deyip kabul edemeyenler,telefonda hıçkırarak ağlayanları sakinleştirmek için elimden geleni yapıyordum. Sen çok güçlü bir kadınsın diye motive edenler de :)
Mart ayın başında testler başladı (ultrason, mr, biyopsi, pet taraması) ,şaka gibi 1 Nisan'da ameliyat oldum, cerrahi müdahale ile tümörler alındı.
Göğüs üzeri yaklaşık 11 cm ve kol altı 5 parmak genişliğinde estetik dikişler atıldı.
Oysa baştan küçük bir kese açılacak denmişti.Çalışan bir bayansanız 3-4 gün içinde çalışırsınız hikayesine kanmayın diye yazıyorum.
Ciddi bir hastalık süreci sizi bekliyor ve bakılmanız gerekiyor.Ben ilk gün ayaklanmama rağmen güçlük çektim.
Sol kolumu ve başımı oynatamadım.Hala sol kolumu tam oynatamıyorum:( ama buna da şükürler olsun.
Öncelikle herkese söylemediğim için özür borçluyum.Bazı siparişleri reddetmemin sebebi de buydu..
Öyle ağzımızdan çıkan çok basit bir tümce ama Allah herkese sağlık sıhhat versin, her şeyin başı o.
Gelelim teşekkürlere :)
Bana her zaman eşlik eden Eşim'e, kusura bakmayın bir genelleme yapıyorum ama bilen biliyor zaten :)desteklerinizi hiç esik etmediniz canım Aileme Ablalarıma :) abilerime, eniştelere, büyüklerime,akrabalarıma, yengelerime,kayınbiraderime, arkadaşlarıma, kardeşlerime, bana dua eden herkese Adana, Afyon, Almanya, Fransa, Manisa, Maraş, İstanbul'da bulunan tüm aile fertlerine,
beni Dünya'nın her yerinden takip eden sevenlerime ve ziyaretçilerime çok teşekkür ederim. Size müteşekkirim!
Allah hepinizden razı olsun.
Çok yakın bir zamanda da kemoterapiye başlayacağım inşallah.
Allah'a emanet olun.
Sevgilerimle..
Önemli Not :
Sevgili Blog kardeşlerim ,arkadaşlarım bunu paylaşırsanız çok memnun olurum. Logoyu kendim tasarladım ama kendi blogunuzda da kullanabilirsiniz. Belki bir insan hayatı kurtarmaya vesile olursunuz.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder